Siz de kendinizi kalabalık bir ortamda yalnız hissettiniz mi? Etrafınızda birçok insan varken, kendinizi yalnız hissediyor musunuz? Peki, neden? Yalnızlık, bir insanın tek başına olma durumudur. Peki, kalabalıkta yani birçok insanın bulunduğu bir ortamda insan neden yalnız hisseder?
Yaşadığımız çağda, günden güne herkes içine kapanıyor ve bireyselleşiyor. İnsanlar, komşularını tanımaz oldu. “Komşu komşunun külüne muhtaçtır” sözü her geçen gün değerini yitiriyor. Bunun en önemli nedenlerinden biri, teknolojinin gelişimidir. Eskiden aile ve dostluk ilişkileri yüz yüze görüşmelerle güçlenirken, şimdi bu bağlar sosyal medya mesajları ve beğenilerle sınırlı kalıyor. Bu da bireylerin kendilerini yalnız ve anlaşılmamış hissetmelerine neden oluyor. Teknolojinin sunduğu dijital iletişim araçları insanları bir araya getirse de, gerçek anlamda duygusal bağ kurmalarını sağlamıyor. Sosyal medyada geçirilen saatler, sanal bir topluluk hissi verse de derin bağlar oluşturmuyor. Yüz yüze iletişimin azalması, empati ve samimiyetin kaybolmasına yol açarak insanları daha bireysel hale getiriyor. Bu da insanları giderek birbirinden uzaklaştırıyor. Duygusal bağların kopması, insanların yalnızlaşmasına neden oluyor. Kalabalıklar içinde bulunsalar bile, duygusal bir bağ kuramadıkları için kendilerini yalnız hissediyorlar.
Bir diğer neden ise şehirleşme ve hayatın koşuşturması. Eskiden herkes iç içeydi. Bir insanın derdi olduğunda bu yedi köy öteden duyulur ve yardıma gelinirdi. Şimdilerde komşumuzun adını bile bilmezken, eskiden komşuluk hayatın temel taşlarından biriydi. İnsanlar birbirleriyle dayanışma ve yardımlaşma içinde olur, birbirlerine güveniyorlardı. Ancak artık insanlar, hayatın hızına yetişemiyor, anın tadını kaçırıyor ve birbirleriyle konuşmaya bile zaman bulamıyor. Bu şekilde güven ya da duygusal bağ nasıl oluşabilir ki? Elbette oluşamaz. İşte bu iki ana neden nedeniyle bireyselleştirilmeye itiliyoruz ve birbirimizden gittikçe kopuyoruz. Koparak, kalabalığın içinde yalnızlaşıyoruz.