Eğer bir festival düzenleme imkânım olsaydı, yardıma ihtiyacı olan çocuklar için bir festival yapardım. Adını “Kalplerin Festivali” koyardım.
Festival alanı rengârenk balonlarla süslenirdi. Her yerde pamuk şeker, dondurma ve mısır kokusu olurdu. Çocuklar, yüz boyama standında istedikleri gibi yüzlerini süsletirlerdi. Kimi kelebek olurdu, kimi süper kahraman! Bir köşede sokak oyunları oynanırdı: ip atlama, sek sek, mendil kapmaca…
Büyükler ise çocuklar için kermes düzenlerdi. Evde yaptıkları kekleri, börekleri, el işleriyle satarlardı. Günün sonunda toplanan para, yardıma ihtiyacı olan çocukların ihtiyaçları için kullanılırdı.
Akşam olunca herkes battaniyelerini alır, mısır eşliğinde açık havada film izlerdi. Bu festivalde hem eğlenilir, hem de yardım etmenin mutluluğu yaşanırdı. Çünkü en güzel festival, kalplerin paylaştığı festival olurdu.