Günlerden bir gün Zeynoş parkta yürüyüşe çıktı. O maceraları seven biriydi. Zeynoş yürüyüşte bir şey fark etti. Annesine kardeşi Adiş’i yürüyüşe çıkaracağına söz vermişti. Hemen eve koştu. Kardeşini aldı ve yürüyüşe devam etti. Zeynoş yolda kardeşinin elinde bir şey olduğunu fark etti. Gülüşünden belliydi. ‘’ Adiş elindeki ne? ‘’ diye sordu Zeynoş. Adiş birazcık çekindi ve kızardı. Sonra güler bir şekilde elindeki kara fareyi çıkardı. Zeynoş ‘’ Aaa! Olamaz bu, bu bir kara fare. ‘’ diye bağırdı. Fareyi kardeşinin elinden aşağı attı. Adiş ‘’ Hayır abla ne yaptın, kara fareler çok hızlı koşar, canını acıtabilir. ‘’ dedi. Ablası biraz korktu ve şaşırdı. Fare iyice sinirlenince Zeynoş’u kovalamaya başladı. Uzun süre koştular. Eve gelince Adiş ve Zeynoş içeri girdiler. Fare dışarıda bekledi. Zeynoş ‘’ Başımıza neler açtın sen? O fare gün boyu orada bekleyecek. Annem markete gidemeyecek.’’ dedi.
Adiş bu sözlere alınmıştı. Zeynoş ve Adiş odalarına geçtiler. Zeynoş dışarıdan gelen sese irkildi. Pencereye doğru koştu. Bütün fareler toplanmıştı. Sonra uykuda olduğunu fark etti. Artık kendine, kardeşine kızmayacağına dair söz verdi.