Merhaba, benim adım Feride. Geçen kış çok büyük bir macera yaşadım. Şimdi size bu olayı anlatacağım.
O akşam dışarıda soğuk bir rüzgâr esiyordu, güzel bir pazar günüydü. Bu hafta perşembe günü yılbaşıydı. Hepimiz perşembe günü kar yağmasını istiyorduk. Kim yılbaşında kar yağmasını istemez ki? Annem, ikizim Ela ile birlikte uyumamızı istedi. Biz de çantamızı hazırlayıp yatağa geçtik.
Gözlerimi açtığımda gördüklerime inanamadım! Yatağımın yanında kocaman bir kardan adam vardı. Bir anda bana “Merhaba!” dedi. Rüya gördüğümü sandım, kendimi cimcikleyip emin olmak istedim ama rüya değildi. Kardan adama dokunup el salladım fakat o bir heykel gibi hareketsiz duruyordu.
Aşağı inip bunu anneme soracaktım ama ne annem ne de babam evdeydi. Masanın üzerinde bir not vardı. Notta şöyle yazıyordu:
“Yukarıdaki kardan adamı ve kardeşini alıp bahçeye çık ama önce hazırlanıp çantana bir macerada neye ihtiyacın olacaksa koy. Bir maceraya çıkıyorsunuz!”
Bu notu okuyunca çok şaşırdım ve yazılanları yaptım. Ela ve kardan adamla dışarı çıkınca kardan adam bir anda yeniden canlandı. Adının Beyaz Kar olduğunu söyledi. Bahçedeki bir ağacın üzerinde “Bahçenin ortasına geçin.” yazıyordu. Bahçemiz küçük ve kare şeklinde olduğu için ortayı bulmak kolay oldu.
Tam ortaya geçtiğimizde bir anda bir çukura düştük. Düşerken Beyaz Kar’ın neden hâlâ erimediğini merak ettim. Bana, üzerine büyü yapıldığı için erimediğini söyledi. Çukurda bir kutu bulduk. Kutunun içinde bir parşömen parçası vardı. Açınca bunun bir tünel haritası olduğunu anladık. Tünelin içi karanlık ve karmakarışıktı ama haritanın yardımıyla bir sağa bir sola giderek çıkışı bulduk.
Karşımızda kocaman bir orman vardı. Ela’ya el fenerini verdim. Ormandan çıkmaya çalışırken bir anda önümüze kıpkırmızı bir kardan adam çıktı. Beyaz Kar, onun kardeşi Kırmızı Kar olduğunu söyledi.
“Çocuklar beni çok sever. Kırmızı Kar yıllardır bu ünümü kıskanıyor. Size zarar verebilir, onunla savaşmam gerekecek!” dedi.
Ardından savaş başladı. İkisi de güçlerini kullanarak birbirlerini alt etmeye çalıştı. Sonunda savaşı Beyaz Kar kazandı. Kırmızı Kar yerde, yorgun ve bitkin bir şekilde yatıyordu. Beyaz Kar yanına gidip:
“Kardeşim, benim gücümü çalmak yerine çocuklara iyi davranarak sen de ün kazanabilirsin.” dedi.
Kırmızı Kar bunu duyunca duygulandı ve ikisi sımsıkı sarıldı. Artık Kırmızı Kar da iyi bir kardan adamdı.
Daha sonra sarı bir kapıdan geçtik. Bizi büyük bir kutlama karşıladı. Her yer çiçeklerle doluydu ve anne babam da oradaydı. Hep birlikte istediğimiz kadar eğlendik. <3