Seni kim çizebilir şubat yolcusu
Yalnız akşam olsun dağınık olsun
Ceplerinde bozuk bir bulut uğultusu
Geceleyin dörtte bir yalnızlık korkusu
Dörtte dört sabaha karşı yağmursun
Bütün çizgileri bozuyorsun
Attila İlhan’ın yukarıdaki dizeleri bende olumsuz duygular uyandırıyor. Bunun sebebi, şairin kullandığı kelimelerin karamsar bir hava yaratmasıdır. Doğal olarak bu da insanda hüzün, yalnızlık ve korku gibi duygular oluşturuyor. Şair, Şubat ayını kasvetli ve hüzünlü bir şekilde anlatmış.
Beni en çok etkileyen dize “Yalnız akşam olsun, dağınık olsun.” çünkü bu sözler yalnızlık hissini derinleştiriyor. Bence şair, Şubat ayını bu kadar karamsar anlatmak yerine, daha neşeli ve umut dolu bir şekilde de yazabilirdi. Eğer ben yazsaydım, Şubat’ı çocukların neşesiyle, kışın güzellikleriyle ve baharın yaklaştığı bir ay olarak anlatmayı tercih ederdim.