Bir gün Almanya’ya da bir çocuk restorana giderken Beethoven’ı görmüş. Çocuk,
-Konserin mi var? demiş.
-Yok. demiş Beethoven.
-Hasta mısın? Geçmiş olsun. Seni doktora götürebilirim.
-Hasta değilim! Öylesine geziniyorum buralarda.
-Restorana gidiyorum, gelir misin?
-Gelirim de yarın konserim var. Für Elise’i çalacağım. Gelebilirsin. Konserimden sonra gitsek olur mu? 9. senfonimi çalışacağım. Eve dönüyorum.
-Olur. Yani senin konserine mi davetliyim?
-Evet.
Yarın olmuş. Konser bitmiş. Aslında tek şarkı bitmiş. Sonra Beetoven çocuğu çağırmış ve piyano çalmasını istemiş. Çocuk
-Ama ben piyano çalmayı bilmiyorum ki… demiş. Çocuk daha cümlesini bitirmeden
-Aklından geleni çal. Kendine güven yeter demiş Beethoven.
O kadar güzel çalmış ki.. Anlatamam! Restorana gidince çocuk,
-Benim piyano öğretmenim… derken aralarına babası girmiş ve
-olur musun? demiş.
Önce biraz korkmuşlar ama sonra gülmüşler. Yemekte
-Piyano notaları nelerdir? Demiş babası.
-Do, re, mi, fa ,si, la, sol, do. demiş çocuk.
-Do, re , mi, fa, si , la sol değil, do, re , mi, fa, sol ,la si do. demiş Beethoven.
-Hep karıştırıyorum. demiş çocuk.
Evlerine dönmüşler.