2035, 5 Şubat
Mars’a ulaştık. Yıllar önce hayalini kurduğum şey, artık gerçeğe dönüşüyor. Burası kızıl bir çöl gibi. Ayrıca yer çekiminin vücudumu daha az çekmesi gerçekten alışması zor bir şey. İlk günden itibaren bitkiler dikmeye başladık. Oksijenimiz yaklaşık 3 yıl yetecek kadar var. Ayrıca, ilk günden itibaren birçok kum fırtınasıyla karşılaştık. Burada yaşamak zor gibi görünüyor, ancak mürettebatım ve ben bunun üstesinden geleceğimize inanıyoruz.
2035, 14 Mart
Geleli yaklaşık bir ay oldu. Yazacak pek vaktim olmadı. Gerçekten burada zaman çok hızlı geçiyor. Bütün gün kaptan gemi durumunu kontrol ediyor, mürettebat ise etrafı toparlıyor. Ne yazık ki dün bir fırtına nedeniyle seramızda bir çatlak oluştu. Oksijen çeviricimiz hasar aldı ve oksijen seviyemiz düştü. Ancak sıkıntı değil, çünkü buradan 1 yıl içinde geri dönmeyi düşünüyoruz. Bütün günümüzü sera camlarını onarmak ve geliştirmekle geçirdik. Gerçekten buna yazı yazacak zamanı zar zor bulabildim!
2035, 26 Haziran
Yemeklerimizin hepsi bitmek üzere. Şimdiye kadar seradan yemek yemeyi umuyorduk, ancak işler biraz yavaşladı. Bu bitkiler çok yavaş büyüyor. Yemeğimizi sınırlı kullanmak zorundayız. Aldığımız bu bitkiler bizi yaklaşık 5 ay götürebilir gibi düşünüyoruz. Burada yaşam gerçekten zor! Ailemi çok özledim.
2035, 7 Ekim
Sonunda bu rezil bitkiler yemek vermeye başladı! Gerçekten kıtlığa çok yakındık. Mürettebatın yarısı kafayı yemişti ve bu bitkiler bizi kurtardı. Çok yakındı! Buradan en kısa zamanda ayrılmayı planlıyoruz. Ama ondan önce şu seraları, bir sonraki gelen insanlar için büyütmeli ve otomatik sulama sistemlerini kurmalıyız; ki bu en az 4 ay sürecek. Şu anki görevimiz bu. Bütün gün çalışıyoruz.
2036, 18 Mayıs
Sonunda görevimizi tamamladık! Bir sonraki gelen ziyaretçilere, güzel bir çalışma alanı ve yiyecek bıraktık. Sanırım yolun sonuna geldik! Bir yıldır Mars’ta yaşıyorum, bazen bizi zorladı, bazen de eğlendirdi. Bu çok farklı bir deneyimdi. Mürettebatımdan gurur duyuyorum. Görüşürüz!