Bir gün uyandığımda odamda değildim. Çok şaşırmıştım. Camdan dışarı baktığımda bir sahil ve masmavi, çarşaf gibi dalgasız bir deniz gördüm. Nerede olduğumu, oraya nasıl geldiğimi anlamaya çalışırken bir havlama sesi duydum. Bu sesin bir köpeğe ait olduğunu hemen anladım. Küçük, zararsız ve oldukça sevimli bir köpekti bu.
Tam o sırada bir şeyin kırılma sesi geldi. Sesin geldiği yöne doğru gittim. Karşımda tatlı karamel renginde tüyleri, siyah boncuk gibi gözleri olan minik bir köpek duruyordu. O kadar küçüktü ki belki de yeni doğmuştu. Onu elime aldım ve sevmeye başladım. Bu sevimli köpeğe “Mocha” adını verdim. Mocha, karamel renginde bir kahveli içeceğin ismiydi ve köpeğin rengi de ona çok benziyordu.
Ona bu isimle ilk seslendiğimde, sanki mutlu olmuş gibi dilini çıkardı. O an düşündüm: Acaba beni buraya Mocha mı getirdi?
Bu düşünceler kafamda dolaşırken Mocha yanıma gelip bana sürtünmeye başladı. Gerçekten de sanki bir şeyler anlatmak ister gibiydi. Sonra ağzında bir çuval getirip önüme koydu. Bu hareketiyle beni buraya nasıl getirdiğini göstermek istiyor gibiydi.
Merakla çuvalın içine girdim…
Gözlerimi tekrar açtığımda artık odamdaydım.
Ve en güzeli, Mocha da benimle gelmişti.