Bir sabah uyandığımda, herkesin iç sesini duyabildiğimi fark ettim. Aslında bir gün önce burcum hakkında şöyle bir yorum okumuştum:
“Yarın Başak burçlarının günü çok garip olacak, lütfen önlemlerinizi alın.”
Bu kadarını beklemiyordum.
İlk aklıma gelen şey, anneme soru sormaktı. Onun aklını okumak istiyordum! Hemen yanına koştum:
“Anneee, bir sayı düşün! Senin aklından geçeni tahmin edeceğim!” dedim.
Biraz saçmaydı ama annem gülerek “Sana da günaydın.” dedi.
Annemin aklından 375 geçmişti ve o sırada içinden “Akşama ne yemek yapsam?” diye de düşünüyordu.
Kahvaltımı hemen bitirdim ama annemin düşündüğü sayıyı söylemeye fırsat bulamadan evden çıktım, yoksa okula geç kalacaktım.
Okula geldiğimde fark ettim ki herkesin böyle bir gücü yoktu. Bu sadece bana özeldi. Annem çantama bir not bırakmıştı:
“375’i tutmuştum ama sen kesin bilmişsindir. Bugün süper bir gücün olacak ama bu sadece bir gün sürecek. Çok dikkatli olmalısın çünkü bu güce başkaları sahip olmayacak. Sakın kimseye söyleme!”
Bir yandan mutluydum ama kimseyle paylaşamayacaksam ne anlamı vardı? Yine de bu sayede gerçek arkadaşlarımı tanıyabilir, derslerde başarılı olabilir, sınavlarda yardım almadan yüksek notlar alabilir hatta insanların sırlarını öğrenebilirdim. Bunu kötüye kullanırsam insanlar şüphelenebilir ve düşmanlarım olabilir. Bu yüzden sadece akademik hayatıma odaklanmaya karar verdim.
Ders başladı. Hoca bize bir test verdi. İşte fırsatım! Herkesin iç sesini duyabiliyordum. Hoca testleri okuduğunda, ben ve sınıfın en çalışkan öğrencisi “full” çekmiştik. Herkes çok şaşırmıştı. Bu benim başlangıcımdı!
En yakın arkadaşımla konuşurken iç sesini duyduğumda çok mutlu oldum çünkü o beni seviyormuş! Sonra hoşlandığım kişinin yanına gittim. Hakkımda ne düşündüğünü öğrenecektim ama garip bir şekilde iç sesini duyamadım. Bütün gün boyunca bu kafamı kurcaladı.
Ertesi gün, okula herkesten önce gittim. Onunla konuşmak istiyordum ama o zaten kapıda beni bekliyordu. Beni sınıfa çekip
“Sen de mi süper güç aldın? İç sesini duyamıyorum.” dedi.
Yanaklarım kızarmıştı. Bir an durup
“Evet.” dedim.
O da kızardı:
“O zaman kimseye söylemeyeceğiz. Bu sır ikimizde kalacak.”
Ben domates gibi olmuştum.
“O zaman, madem ikimizde aynı güce sahibiz, birbirimize soru soralım.” dedim.
“Sen başla.” diye ekledim.
Biraz düşündükten sonra sordu:
“Benim hakkımda ne düşünüyorsun?”
Yine kızardım.
“Send… senden hoşlanıyorum.” dedim.
O da “Hislerimiz karşılıklı.” dedi. Çok mutluydum.
O günden sonra süper güçlerimiz gitse bile birlikte çok eğleniyorduk.
O akşam anneme ve burcuma şükrettim.