Bir sabah uyandım ve yağmurun yeşil olduğunu fark ettim. Tam daha da kötü olamaz derken gök yüzünün de yeşil olduğunu gördüm.
Bu arada ben Lisa 11 yaşındayım. En çok siyah rengi seviyorum. En çok sevdiğim hayvan köpek. Annem Liraya babam Jek bir de küçük kardeşim var adı Frida.
Dışarı çıktım aynı şekilde annem, babam ve küçük kardeşim de orada dikilmiş yukarı bakıyordu. Sadece biz değil dünyadaki herkes göz yüzüne bakıyordu.
Annem gök yüzü hastalanmış yeşil olmuş diye tutturdu. Biz ona hak vermiyorduk. Annem “bakın o da bizim gibi ağlıyor sadece göz yaşı yerine yağmur akıyor gözlerinden.” diyordu. Yardım etmezsek yağmaya devam edecek diyordu.
Hakikaten annem haklı çıktı. 1 aydır durmadan yağmur yağıyor. Yazık kaç gündür bizi uyarıyor. Biz ise kulak asmadık.
Ne yapalım 1 yıl geçti şehir resmen Venedik gibi oldu. Ama söylemiştim her şey değişti.
Bu arada her şey değişti derken her yer su oldu. Okula kayıkla gidiyorum artık. Daha çok yüzüyorum. Eğlenceli ama çok uzun sürüyor.