“O gün…” diye başlar sıkıcı hikâyeler. Fakat bu sıkıcı bir hikâye değil, bence. Tabii bu size kalmış. Evet, nerede kalmıştık? Doğru, daha hikâyeye başlayamadım.
O zamanlar dünyamız daha da kötü bir yerdi. Yani 65.000.000 yıl önceyi diyorum. O zamanlar dünyada dinozorlar vardı ve sizin yem olma ihtimalinizi Allah bilir. O dönemlerde (yalan yok) canımız olan dünyamız meteor yağmuru altındaydı.
Hepiniz dinozorların yok olmasına sebep olan o meşhur meteoru biliyorsunuzdur, değil mi? İşte o meteor gelmeden önce, tüm dinozorları içine çeken, karadeliğe benzeyen tuhaf bir ışık belirdi. Tüm dinozorları “spagettileşme” etkisi altına aldı. Her şey bitti. Siz de bunun o meteor yüzünden olduğunu sandınız.
Ve bugün… Bugün de benzer bir olay yaşandı.
Odamda uyuyordum ve birden her şey, o tuhaf ışığın pencereden içeri dolduğu anda başladı. Yoksa bitti mi desem? Çünkü ben de o tuhaf ışığın içine çekildim. Bir anda başka bir yere ışınlandım ve etrafıma baktığımda cennette olduğumu anladım.