Mustafa Kemal Paşa, cesurca “Ya istiklal, ya ölüm!” diyerek bizleri harekete geçirdi. Silah arkadaşlarım, ben ve Mustafa Kemal Paşa bir yandan ilerliyor, bir yandan da düşmanla mücadele ediyorduk. O an aklımdan geçen tek şey vatandı. Hiçbir korku yoktu çünkü hepimiz Türkiye için hayatımızı feda etmeye hazırdık.
Bir anda beş metre uzağımıza bir bomba düştü. Hızla o bombayı alıp düşmana fırlattım ancak havada patladı. O an “Siper al!” komutu verildi ve herkes hızla yere yattı. “Ateş!” komutu ile birlikte arkadaşım vuruldu. Onu hemen alıp götürdüler, gözlerimden bir damla yaş süzüldü. Ancak üzülmeye vakit yoktu, tekrar “Siper al!” “Ateş!” komutları verildi.
Gece olduğunda, tanımadığım bir asker benden su istedi. O an, tanımadığım bu kişi sanki bir dost gibi yakındı. Ertesi sabah, güneşin ilk ışıklarıyla birlikte, diğerleri yola çıkarken Mustafa Kemal Paşa beni yanına çağırdı ve dedi ki: “Akşam senden su isteyen bendim. Cömertliğini asla unutmayacağım.” O an duyduğum bu söz beni çok mutlu etti. Silah arkadaşlarımın önünde son gücümle ateş ettim ve vatanım için mücadele ettim.