Benim bir şehrim olsaydı kesinlikle okul olmazdı. Okul olsa bile saat 10.30’da başlar ve 13.00’te biterdi. Çünkü benim şehrimde, insanlar istedikleri her şeyi öğrenebilir ve hangi bilgiyi ne zaman isterlerse alabilirlerdi.
Benim şehrim çok lüks olurdu, ayrımcılık asla olmazdı. Bütün haklara saygı duyulurdu ve para sıkıntısı çeken insanlar olmazdı. Çünkü sokakta yürürken gördüğümüz bu gibi durumlar beni çok üzüyor. Benim dünyamda hüzün, mutsuzluk, parasızlık ve yetim çocuklar olmayacak.
Şehrimde asla eski evler bulunmazdı. İnsanların istedikleri her şey ne olursa olsun, anında yapılmaya başlanırdı. İsteyen istediği gezegenlere gidebilir ve istediği Samanyolu’nun güzelliklerini görebilirdi. Çünkü benim şehrimde teleportlanma (ışınlanma) teknolojisi olacaktı.
Hiçbir insan hasta olmaz, hiçbir insan ayrımcılığa uğramazdı. Depremler, suçlar ya da diğer felaketler yaşanmazdı. Bizim şehrimiz sevecen, mutlu ve güven dolu bir yer olurdu. Özellikle ve özellikle, hiçbir insanın malına el konulmazdı.
Benim şehrim böyle bir yer olurdu. Belki yemekler ve su gibi temel ihtiyaçlar ücretsiz sağlanabilirdi. Çünkü bizim şehir, “En iyi şehir bizim şehir!” sloganıyla her şeyi mümkün kılardı. İşte benim hayalimdeki şehir bu kadardı!