Bir cuma akşamı, en sevdiğim restorana gidip yemek yemeye karar verdim. İçeri girdiğimde garson yanıma gelerek her zaman oturduğum masanın dolu olduğunu ve başka masanın olmadığını söyledi. Masamda, benim gibi yalnız başına yemek yiyen bir adam vardı. Yanına yaklaşarak “Acaba masanızı benimle paylaşır mısınız?” diye sordum. Keyifle yemeğini yerken başını kaldırdı, hafifçe tebessüm etti ve “Tabii, neden olmasın? Ben Kobe” dedi.
Gözlerim yerinden fırladı, çünkü karşımda Kobe Bryant vardı! Hemen karşısına oturdum ve sohbet etmeye başladık. Ona basketbol oynadığımı ve basketbolu çok sevdiğimi anlattım. Beni sabırla dinledi. Sonra bana “Bak Kuzeycim, en önemlisi sevdiğin sporu yapman. Bunu kalbinle yaptığın sürece başarılı olursun.” dedi. Kendi hayatından ve basketbola nasıl başladığından bahsetti.
O yemek, hayatımda yediğim en güzel yemekti. O akşamı hayatım boyunca unutmayacağım.