Selam, ben Deniz! Size geçen gün oynadığım oyunda yaşadığım bir olayı anlatacağım. Biz “saklankaç” diye bir oyun oynuyorduk. Bu oyun, saklambaçla aynı kurallara sahip ancak ebelerin gördükleri kişiyi ebelemesi gerekiyor. Saydığı yere dokunmaları gerekmiyor.
Ben, Emir, Kaan, Miraç ve Rüzgar birlikte bu oyunu oynuyorduk. Ebeyi belirlemek için bir koşu yarışı yaptık ve Miraç en son geldiği için ebe oldu. Seksen sekize kadar saydı ve biz de saklandık. Saymayı bitirdikten sonra bizi aramaya başladı. İlk önce Emir’i ebeledi, ardından Rüzgar’ı ebeledi.
Rüzgar ebe olduktan sonra ondan kaçıyordum. Ta ki onu karşımda gördüğüm ana kadar! O an kalbim yerinden çıkacak sandım. Son anda kaçmayı başardım ama bir sonraki tur beni çok yordu ve zorladı.
Oyun bitince herkes eve dağıldı. Vedalaştıktan sonra yavaş yavaş evlerimize gittik. Evde yaşadıklarımı herkese anlattım ve onlar da çok şaşırdı. Yorulmuşsundur diyerek bana kitap okutup yatağa göndermek istediler. Ben “Acıktım!” bahanesiyle yatmadım ve güzelce yemeğimi yedim. Sonunda artık yatmaya hazırdım.