Saniyelerde yaşıyorudum. Kalbim göğsümden çıkacak gibi oluyordu. Metro kaıpları kapanmak üzereydi ailemle acil bir yere yetişmek için metroya koşuyorduk. Eğer bu treni kaçırırsak her şey mahvolacaktı. Koşarken ayağım takıldı, neredeyse düşüyordum. Bir mucize gerçekleşsin diye içimden geçirdim. Tam o anda içerdien bir el kapıyı tuttu. Geç bir adam gözleinde hafif bir gülümsemeyle yetişirsin dedi. İçeri adımımı attığımda kapılar kapandı . Derin bir nefes aldım. Mucizeler bazen küçük iyiliklerdir.
(Visited 5 times, 1 visits today)