Bazen hayal kurarım: Keşke şehirlerin dilleri olsaydı, acaba bize neler anlatırlardı?
Bence Ankara konuşsa bize şöyle derdi: “Daha temiz bir şehir olmak isterim. Lütfen çöplerinizi yere atmayın, parklarımı ve ağaçlarımı koruyun. O zaman size daha güzel görünürüm.” Ankara, sakin ve düzenli olmayı, insanların doğaya saygı göstermesini isterdi.
İstanbul ise konuşsa daha az kalabalık ve daha huzurlu bir şehir olmak istediğini söylerdi: “Biraz yavaşlayın, her yere koşmayın. Beni dikkatle dinleyin, o zaman martıların cıvıltısını, denizin kokusunu duyabilirsiniz.” İstanbul, koşuşturmanın ve kalabalığın içinde kaybolmak istemezdi; insanlarla daha uyumlu, huzurlu bir hayat hayal ederdi.
Aslında bence tüm şehirlerin dili olsa, tek bir şey anlatırlardı: Onlara nasıl davranırsak, bize öyle karşılık verirler. Onları ne kadar sever ve korursak, onlar da o kadar güzel, yaşanabilir ve mutlu bir yer olurdu.