O gün benim için diğer günlerden çok farklı başlamadı. Yine her zamanki gibi uyandım, kahvaltımı yaptım; yumurta ve ekmekti. Sonra dışarı çıkıp gördüğüm herkese selam verdim ve yardım etmeye başladım.
Önce oğlunu okula götürürken Lavanta Abla’ya yardım ettim. Ardından Muzaffer Amca’nın karşıdan karşıya geçmesine destek oldum. Sonra sokaktaki köpek Karamel’e mama verdim. Neden böyle yaptığımı merak etmiş olabilirsiniz. Okul harçlığımı çıkarmak için. Yeterince sevgi kazanıp okulda ihtiyacım olduğunda kantine gidebilmek için.
Ben bunları her gün yaparım. Böylece okulda suluğum ya da yemeğim olmadığında aç veya susuz kalmam. Ayrıca bu insanları böyle yalnız bırakmak içime hiç sinmez. Okulda da arkadaşlarım ve sevenlerim çoktur. Onlar sayesinde de bol bol sevgi biriktiririm.
Aslında çevremdeki hemen hemen herkes zengindir. Bir kişi hariç: Kasap Mehmet amca. Çok kaba biridir ve kimse onu sevmez. Ne sevgisi vardır ne de seveni. Çiftliğinde bazı hayvanları var, onları besleyecek kadar bile parası olmadığı için satmak zorunda kalıyor. Ancak oradan kazandığı para çok çabuk bitiyor. Son zamanlarda ise yavaş yavaş nazik ve yardımsever olmayı öğreniyor.