Yehuuu! Diye uyandım. Bugün çok önemliydi, babam bana bir teleskop alıyordu. Hemen aşağı indim ve harçlıklarımı aldım. Çok güzel bir mağazaya gittik ve mor bir teleskop aldık. Eve döndüğümüzde çok fazla yeni takımyıldız öğrendim. En dikkat çekici ve en güzel takımyıldız “Orion” takımyıldızıydı.
Biraz araştırdıktan sonra tam babama Orion takımyıldızını gösterecektim ki yıldız kayboldu! Aşağı doğru koşarak indim. Haberlerden sesler geliyordu. Dinledim, şöyle diyordu “Şok! Şok! Şok! Yayınımızı önemli bir haber için kesiyoruz. Yıldızlar insanların ruhuna göre hareket ediyor. Kendi yıldızınızı bulmak için www.uzayhaber.tr adresine gidebilirsiniz.”
Bunları duyduktan sonra hemen telefondan adresi girip yıldızıma baktım ve çok sevindim çünkü yıldızım Orion takımyıldızındaki “Rigel” yıldızıydı ve o da en sevdiğim yıldızdı. Koşarak dışarı çıkıp Rigel’e baktım. “ORADA!” diye bağırdım. Ben nereye gidersem beni takip ediyordu. Biraz koşuşturduktan sonra aklıma bir fikir geldi. Merdiveni kaptım ve çatıya çıktım. Tam ona bakarken yıldız yaklaşmaya başladı. Ama iyice yaklaşınca baktım ve bunun benim ruhum olduğunu hatırladım.
İstersem bir bezelye kadar, istersem dünya kadar yapabiliyordum; hissetmem yeterdi. Ben de onu futbol topu kadar yapıp onunla koşup oynadım. Sonra çok yorduğum için üstüne oturdum. Ama o da durmayıp bulutların üstüne uçtu. Onunla arkadaşım Demir’e gidecektim ki o da Orion takımyıldızındaki “Saiph” yıldızının üstüne uçuyordu.
Onunla birlikte okyanusun ortasındaki bir adaya gittik. Adada yıldızlarla oynadık ama yıldızların enerjisi bitti. Normalde uzayda yıldızlar besleniyordu ama burada, yani dünyada, beslenemezlerdi. Biz de doğal olarak adada kaldık. Etrafımızdaki çakıl taşlarıyla ateş yaktık ve yıldızları da ateşin içine attık. Onlar orada ısınıp beslenirken biz de konuştuk.
Enerjileri dolunca üstlerine oturup eve giderken anaokulunda her zaman beni zorbalayan çocuğun yıldızı olmadığını fark ettim. Onun yerine bir kara deliği varmış ve bu kara delik, insanların yıldızlarını (ruhlarını) yiyip büyüyormuş. Biz eve giderken karşımıza çıktı. Bizi az daha içine çekecekti ama yıldızlar kaçabildi ve biz de kurtulduk.
Çok eğlenceli bir gün geçirdim ve bu macera hep böyle devam etti. Yıldızlar hep insanlara rehberlik etti.