Bir sabah uyandığımda annem beni kahvaltıya çağırdı. O gün biraz yorgundum ama yine de kalkıp sofraya indim. Anneme,
“Bugün babaannelere mi gidiyoruz?” diye sordum.
Annem şaşırarak,
“Evet, nereden bildin? Bu bir sürprizdi!” dedi.
Doğrusu ben de şaşırmıştım. Okula gittiğimde ise öğretmenim daha konuşmadan ne anlatacağını anladığımı sandım. O an içimden “Yoksa süper gücüm mü var?” diye geçirdim, ama biraz saçma geldiği için kendime inanmadım.
Teneffüste arkadaşlarımla oyun oynayacaktım. Arkadaşımın ne oynamak istediğini düşünürken, birden aklımdan geçen şeyle onun düşündüğünün aynı olduğunu fark ettim. Bu sefer gerçekten beyin okuyabildiğimi anladım! Hem çok mutlu hem de heyecanlıydım, ama aynı zamanda biraz garip hissediyordum.
Hemen arkadaşlarıma anlattım. Onlar da “Gerçekten beyin okuyabiliyor musun?” diye merak ettiler. Her biri bir hayvan, bir insan ya da bir eşya düşündü. Ben de hepsini doğru bildim! O anda bana inandılar ve hepimiz çok heyecanlandık.
Ders sırasında bile öğretmenimin veya arkadaşlarımın ne düşündüğünü bazen anlayabiliyordum. Teneffüste yakan top oynarken, atıcının kime atacağını bile tahmin edebiliyordum.
Akşam eve gidince anneme ve babama her şeyi anlattım. Ama ertesi sabah uyandığımda… süper gücüm gitmişti! Artık kimsenin ne düşündüğünü anlayamıyordum. Çok üzülmüştüm ama bu yaşadığım şey benim için unutulmaz bir deneyim olmuştu. 🌟