Buradaki karakterimizin adı Ahmet. Ahmet’in fobisi dışında her şeyi normal. Okula gidiyor, arkadaşlarıyla oynuyor ve ödev yapıyor. Ahmet’in fobisi ise süt ürünleri. Peki, nasıl?
Ahmet küçüken annesi ve babasını bir araba kazasında kaybetmiş ve babaannesinin yanında yaşamaya başlamış. Ahmet’in babaannesi bir çiftlikte dedesiyle beraber yaşarmış ve her gün dedesi ineklerini sağar, babaannesi de her yarısını içmek için yarısını da yoğurt yapmak için ayırırmış. Bir gün masada sütü göremeyen Ahmet, sütün nerede olduğunu sormuş. Babaannesi de Ahmet’e, dedesinin çok uzun bir yolculuğa çıktığı için o gün ve gelene kadar ineği sağamayacağını söylemiş. Ahmet üzülmüş ama bir şey dememiş, kahvaltısını yemeye devam etmiş. Ahmet o zamanlar anlamasa da aslında Ahmet’in dedesi o akşam uyurken kalp krizinden vefat etmiş.
Ahmet ise sonraki günlerde babaannesinin sağdığı azıcık sütü içmiş çünkü babaannesi dedesi kadar süt sağamıyormuş. Günlerden bir gün babaannesi, 50 yıllık kocasının yasını hala tutarken sütü fazla ısıtmış ve Ahmet’in ağzı yanmış. Sonraki günlerde aynısını yapınca Ahmet küçük çocuk haliyle süte ve süt ürünlerine artık güvenemeyeceğine karar vermiş. Bu nedenle her süt içerken ya da süt ürünü yerken o ürünün sıcak olmasından korkarak ürünleri üfleyerek yemeye başlamış ve hayatı boyunca da öyle yapmayı sürdürmüş.