Benim halamın çocuğu Mustafa, çok yaramaz ama aynı zamanda çok sevimli bir çocuktu. Hepimiz Mustafa’yı çok severdik.
Bir gün halamın evinde toplanmıştık. Herkes sobanın etrafında sohbet ediyor, çay içiyordu. Mustafa ise her zamanki gibi koşup oynuyordu.
Halam, “Koşma Mustafa, sobaya çarpabilirsin!” diye uyardı. Ama Mustafa hiç dinlemedi ve koşmaya devam etti.
Birden ayağı halıya takıldı, dengesini kaybedip yere düştü. O sırada misafirlere çay dağıtan halamla çarpıştı. Halamın elindeki çay bardağı Mustafa’nın üzerine döküldü.
Mustafa’nın canı çok yandı ve ağlamaya başladı. Herkes hemen onun etrafına toplandı, onu sakinleştirmeye çalıştı. Mustafa hem çok üzülmüştü hem de biraz utanmıştı.
Bu olaydan sonra Mustafa artık koşmamaya ve yaramazlık yapmamaya dikkat etti. Çünkü yaşadığı bu olaydan ders almıştı.
Artık Mustafa daha dikkatli oynuyor. Çünkü canının bir daha yanmasını istemiyor. Bunu hepimiz öğrendik.
Şimdi herkes mutlu… Mustafa da çok mutlu!