Öğretmen, sınıfa bir sınav yapılacağını söyledi. Öğrencilerin bu sınava hazırlanabilmeleri için evde ya da teneffüslerde çalışabileceklerini de belirtti. Öğrencilerden biri öğretmeni dinlemedi. Sınavın önemli olduğunu umursamadı ve “Ben zaten yaparım,” diyerek çalışmaya gerek duymadı.
Diğer öğrenciler ise öğretmenin uyarısını dikkate aldı. Evde ders çalıştılar, teneffüslerde birbirlerine sorular sordular. Zamanla sınava iyi hazırlandılar. Sınav günü geldiğinde, çalışmayan öğrenci soruları anlayamadı. Sınav ona çok zor geldi. Diğer öğrenciler ise sınavı kolay buldu ve başarıyla tamamladı.
Bu durumu yaşayan çocuk, neden başarısız olduğunu fark etti. Bundan sonra kolay ya da zor fark etmeksizin her sınav için çok çalışmaya başladı. Evde de teneffüslerde de derslerine önem verdi. Çünkü çalışmadan başarılı olunamayacağını öğrenmişti.
Bu olaydan sonra çocuk, kolay ya da zor demeden her sınav için çok çalışmaya başladı. Çünkü artık anlamıştı ki, çalışmadan başarı olmaz. Tıpkı atasözünde söylendiği gibi: “Sütten ağzı yanan, yoğurdu üfleyerek yer.”