Havadaki toprak kokusunu içime çekiyorum. Toprağın, çamurun, kanın ve ateşin karışımı! Bütün bu kokular, insanın ciğerlerine işliyor. Çanakkale’nin sıcağı, sanki bu toprakları daha da yakıcı yapıyor. Ama ben, bu sıcakla savaşmaya alıştım artık fark etmiyorum. Gözlerimden akan terin, rüzgarla karışarak omuzlarımdan süzüldüğünü hissediyorum adeta.
Çanakkale’yi, bu vatanın her bir karışını savunmak, bana başka bir anlam ifade ediyor. kalbim daralıyor daralıyor, kalbim hızla çarparken, her yudum aldığım hava bir başka güç veriyor bana. Arkadaşlarımın arasında, her biri farklı bir hayatı geride bırakmış bir arada savaşan bu yiğitlerin arasında olmak, insanı hem korkutuyor hem de cesaretlendiriyor.
Şu an sadece bu toprakları savunma uğruna burada durduğumu biliyorum şehitler bir bir kefene sarılıp götürüldü. Vatan için. Birlikte mücadele ettiğimiz her an, bir dostluk gibi, bir sevda gibi büyüyor içimde. Çanakkale’de her an ölüme yaklaşırken, yaşadığım her saniye bir kutsal saygı gibi vatanımıza.Bir arkadaşım yanımda, siperin içinde başını eğmiş, elleriyle silahını sıkıca kavramış. Yüzü, yorgun ama kararlı. Gözlerinde öyle bir şey var ki, kelimelerle anlatılamaz gibi gözüküyordu. Birlikte olmanın hissiyatı bile yetiyordu, bir akraba gibi. Biz burada, sırf bu topraklar bizim diye değil, bir milletin varlığı için savaşıyoruz. Bizim için bu toprak, bir şehidin kanıyla sulandı, bir annenin gözyaşıyla yıkandı bu vatanın bir avuç toprağı için bile ölmeye razı olan yoldaşlarımızla birlikte bu duygu ile vatanımızı korumaya devam ediyoruz.
Her şehidin ardında, bir anı, bir öykü var. Ve bu öykülerde, her birimizin yeri var. Bunu bildiğimiz için, bu savaş sadece bizim değil, tüm Türk milletinin mücadelesi. Bütün bu ateş, top ve mermi seslerinin arasında kaybolan çocukları görünce bile , içimde bir sevda büyüyor.Vatan sevdası.İleriye doğru bir adım atıyorum, önümüzdeki siperlere bir bakış atıyorum. Orada, bir diğer asker gözlerini bana doğru dikerken, yüzündeki ifade aynı benimkine yakın. Ne kadar acı, ne kadar savaş varsa da, bir umut var. Bir hayal var. O hayal, bu toprakların vatan kalacağı hayali. O hayal, bu milletin asla boyun eğmeyeceği hayali.o hayal ki bu milleti kurtaracak adamın Mustafa Kemal Atatürk…
O an bir mermi yanımdan geçiyor, toprağa çarparken, sanki toprağım bana bir mesaj veriyor. Her adımda bu topraklardan güç alıyorum. Düşman ne kadar yakınsa, ben de o kadar yakın hissediyorum kendimi, bu vatanın her köşesine.Ve bir an, kalbim çırpınırken, gözlerim kararmış gibi oluyor. Ama bir anda, içimdeki sevda büyüyor. Bu topraklar uğruna can verenler, asla unutulmaz. Savaş bitse de, bu sevdanın her bir santimrtresi kalacak. Vatan aşkı, her birimizin damarlarında bir ömür boyu yankı yapacak. Bayrağımızın göğsümüzde dalgalandığını, bu toprakların bizlere veda etmeyecek.
“Vatan sağ olsun!” diyorum. Her adımda, her nefeste, her anı yaşarken, bu söz bir dua gibi dudaklarımdan dökülüyor. Birlikte savaştığımız dostlarıma bakarken, yüzlerindeki gururu, bu sevdayı paylaşıyorum. Hep birlikte, tüm milletin geleceği için bu vatanı savunuyoruz. birlikte din,ırk farketmeksizin insanlar birbirleriyle savaşıyor destek çıkıyoruz.
Ve savaştan bir gün sonra, güneşin doğuşunu izlerken, toprakta atılan her adımın, her damla kanın, bir öyküye dönüştüğünü, bir tarih yazıldığını düşünüyorum içimden. O gün bu topraklarda yürürken, bir asker olarak kalbimde büyüyen o sevda, hiçbir zaman solmayacak. Çünkü vatan sevgisi, ruhumuzun en derin köklerine işlemiş bir ağaç gibi kök saldı, ve bizler bu topraklarda dal olmaya, gövde olmaya devam edeceğiz.
