Günümüz çocuklarının yaşam koşulları geçmişteki çocuklardan çok farklıdır ve bu farklılıklar yalnızlığı arttırıyor. Peki bugünün çocukları ile geçmişin çocukları arasındaki farklar neler, nasıl etkiler?
Günümüzde teknolojinin artması ile beraber çocukların yalnızlığı artmaktadır. Çocukların dijital aletlere bağlı olarak yaşaması ve kendi yaşam alanlarından yani odalarından hiç çıkmaması onların yalnızlığını arttırmaktadır. Yalnız teknoloji de değil, günümüzde değişen bir çok koşul bunu sağlıyor. bu koşullardan biri ise güvenlik. Son zamanlarda karşımıza çıkan bir çok kötü haber vardır. İnsanlar katledilir, çocuklar kaçırılır. Bu haberleri gören ebeveynler ise haklı olarak çocuklarını parka göndermekte tereddüt ediyor. Çoğu zaman işlerinin yoğunluğundan dolayı da çocukları ile beraber parka gidemiyorlar. Ailelerden bahsetmişken, aileler yoğun çalışma hayatlarından dolayı çoğu zaman çocuklarının yanında olamıyor. Bu da çocuklarının içine kapanmasına yol açıyor. Yoğunluk yanlızca aileler için değil, çocuklar için de mevcuttur. Günümüzdeki eğitim ile eski eğitim arasında dağlar kadar fark var. Eski eğitim biraz daha acımasızdır. Örneğin, ödevini yapmayan çocukların avucuna cetvel ile vurulurdu. Eski eğitim sistemi şimdiki eğitim sistemine göre daha acımasız olsa da tartışmasız olarak şimdiki eğitim sistemi daha zordur. Eskiden ev ödevi bir ceza iken şimdi bu bir zorunluluk haline getirilmiştir. Sınavlar daha zorlu hale getirilmiş ve ders süreleri arttırılmıştır. Bunlar da çocukların az zaman bulmasına sebep olmuştur ve bu nedenle de çocuklar evde ödevlerini yapıp, derslerini çalışıp kalan çok az miktardaki zamanda ise zamanlarını evde geçirmek istiyorlar. Günümüzde arkadaşlıklar eskisine göre bir hayli değişmiştir. Çocuklar eskiden apartmanlarda birbirlerinin kapılarına gidip onları bahçeye futbol oynamak için veya başka bir şey yapmak için çağırıyorlardı. Oynarken yorulduklarında aralarından birinin evine su içmek için giderlerdi ve sonra tekrar bahçeye inerlerdi. Şimdi bu çok değişmiştir. Artık eski apartman hayatı kalmamış, çocuklar kendi odalarına kapanıp teknolojik aletlerle ilgilenmekten yaşadığı apartmanda arkadaş bulmaya tenezzül bile etmiyorlar. Şimdiki çocuklar zaten az miktarda olan arkadaşlarını kurs gibi yerlerden buluyorlar. Hatta ebeveynler sırf çocuklarının arkadaşı olsun diye onları hiç ilgilenmediği bir spor dalının kursuna yazdırıyorlar. Çocuklar ise o yerlerden edindikleri arkadaşları ile başka bir zamanda hiç konuşmuyorlar, yalnızca spordan spora.
Günümüzde çocukların bu kadar içine kapanık olması ve çoğunun neredeyse hiç arkadaşı olmaması bir hayli üzücü. Bu gibi durumların önüne geçmek için çocuklara sosyal alanlar sağlanmalı, teknoloji kullanımı dengelenmeli, dersler planlı , düzenli bir şekilde yapılmalı ve eski apartman hayatı geri getirilmelidir. Bunları çocuklar değil biz sağlayacağız, bunlar en çok bizim sorumluluğumuzdur.