Geçmişte değiştirebileceğim bir şey olsaydı, muhtemelen huylarım olurdu. İnsanlarla konuşma tarzım da mesela. En çok konuşmamı değiştirmek isterdim. Genelde en çok yargılandığım konu da bu. En çok kırıldığım cümle de yine bu olur. Küçüklüğümden beri tek değiştiremediğim huyum bu olsa gerek. Fark etmeden çok konuşuyorum ve her konuşma sonunda duyduğum tek kelime “Çok konuşuyorsun, sus artık.” Bu konuda kırıldığımı bilen ve anlayan sadece bir iki tane yakın arkadaşımdır. Sadece onlara söyleyebilirim neye kırıldığımı veya üzülüp üzülmediğimi. En çok da onlar anlar beni; dertlerimi, üzüldüğüm şeyleri ve her şeyi. Onlar hiçbir halimi yargılamazlar.
Yeni yıl her zaman insanlar için bir umut kaynağıdır. Benim için de her yıl öyle. Ama bazı konular değişmez, işte değiştiremezsiniz. Yılbaşında da gene aynı dileği dilemiştim: Beni yargılamamaları. Bazı şeyleri değiştiremezsiniz ya da ne kadar isterseniz de çaresiz de olsanız değişmez. Ya da belki de boş verin, değiştirmeyin. Sizi olduğunuz gibi kabullensinler. İstediğiniz kadar konuşun, rahatsız oldukları şeyleri yapın; şu hayata bir kere geliyoruz.