Bir sabah uyandığımda insanların zihnini okuyabildiğimi fark ettim. İlk başta çok şaşırdım ve korktum. Annemin aklından geçenleri duyabiliyordum. Kahvaltı hazırlarken, “Umarım bugün geç kalmaz.” diye düşündüğünü duydum. Bu yeteneğimin gerçek olup olmadığını anlamak için dışarı çıktım. Sokakta yürürken insanların ne düşündüğünü duymak çok garipti. Bazıları işlerini, bazıları dertlerini düşünüyordu.
Başta bu yetenek beni çok yordu çünkü herkesin düşüncesi kafamda yankılanıyordu. Ama sonra bunu kontrol etmeyi öğrendim. Sadece istediğim kişilerin düşüncelerini duymaya başladım. Okulda bu gücü kullanarak arkadaşlarımın ne hissettiğini anlayabiliyordum. Biri üzgün olduğunda ona yardım edebiliyor, biri bir şeyi gizlediğinde bunu fark edebiliyordum.
Zamanla bu yeteneği iyi amaçlar için kullanmaya karar verdim. İnsanların kötü niyetlerini önceden anlayarak başkalarına zarar vermelerini engelleyebilirdim. Belki bir gün bu gücüyle suçluları yakalamak veya insanlara daha iyi yardımcı olmak mümkün olurdu. Artık bu yeteneği bir hediye gibi görüyorum ve onu dikkatli, adil ve doğru bir şekilde kullanmaya söz verdim.