Kim isteyerek yaşıyor ki şu dünyada? Acı ve zorluğun düşmanımız, gözyaşlarının komşumuz ve güldüğümüz her bir anın maden kadar değerli olduğu şu hayatta niçin ve ne amaçla bulunuyoruz? Bir gün hepimiz doğacak, deneyimleyecek ve öleceğiz. İstemeden varız ve istemeden de yok olacağız. Olduğumuz şeyle olmadığımız şey arasında, hayal ettiğimiz ve hayatın bizi sürüklediği şey arasında bir boşluğuz. Bu yolda deneyimlediğimiz her şey yeni bir özellik kazandırır bizlere. Bu özellikler bizleri büyütür. Bazen hatalar yaparız. Bu hatalarımızla gurur duymalıyız. Hatalar insanı insan yapar. Kimse hata yapmadan gelişemez, deneyimleyemez. Bana sorarsanız günümüzde birçok kişinin pembe pamuk şeker olarak gördüğü yaşam sandığımız kadar şeker değil aslında. Gözyaşlarının kapımızı çaldığı o anlar onarılmayacak bir iz bırakır derinliklerimizde. Üzüntü ve neşe arasında kararsız kaldığımız zamanlarda farkına varırız bu izlerin. Dışardan bakıldığında kolay gözükür bu yaraları taşımak. Sadece empati kurduğunda anlarsın işin zorluğunu. Sevinç duygusunu tatmak için çaba sarf etmek, cesaret ister. Üzülmek kolaydır fakat hayattan zevk almak, sepet sepet gülücük dağıtmak zordur. Mutluluk, dünyayı beynine hayallerini kalbine sığdıramadığın anlardır…
DURU KÜÇÜK 6A