Sene 3020. Tabi teknoloji çok gelişti. Bir gün evde otururken televizyondaki haberleri gördüm. Merak edip dinledim. İyi ki de dinlemişim. Haberlerde ilk polis şeritlerini gördüm ama öyle böyle şerit değil. Değince elektrik şoku veriyor. Polisler dışında. Sonra zil sesi duydum ve kapıya koştum. Ama kapıyı açtığımda kimse yoktu biraz korktum. Tabi annem ve babam da evde değildi. Sonra mutfağa gidip buzdolabından ekmek peynir alıp yedim.
Televizyonun karşısına geçtiğim anda haberler bitmişti. Çok üzülmedim ama hala içimde korku vardı. Sonra tabletimi elime aldım ve bir oyun açtım. Oyun açıldı. 5 dakika sonra oyun da kapandı. Artık gerçekten korkuyordum. Tüm bunların bir tesadüf olması imkânsız diye düşündüm. Sonra annem ve babamın gelmesini bekledim hiçbir şey yapmadan.
Yaklaşık 2 saat sonra annem ve babam geldi ve hepimiz uyuduk. Gözümü açtım. Daha sabah olmamıştı. Annem ve babamı uyandırmaya gittim ama yoklardı. O an karanlıkta bir ışık gördüm. “Aaaaaahhh” diye bağırdım. Gözlerimi açtığımda sabahtı ve yatağımdaydım. Annem, babam uyanmış bana bakıyorlardı. Öğleden sonra annem ve babam AVM’ ye gittiler. Yalnız kalmıştım. Televizyonu açınca yine aynı haberi gördüm ve aklıma bir şey geldi. O haberin olduğu yere gidip daha düzgün bir şekilde öğrenebilirdim. Çantamı hazırladım. Yanıma yıldız tornavida, eldiven, telefon ve su aldım. Sonra bisiklete bindim ve yola koyuldum.
Yolda, haberi telefondan açtım. Canlıydı. 5 dakika sonra oraya gittim. Ama kimse yoktu. Canlı haber hala devam ediyordu ama canlı yayının olduğu yerde kimse yoktu. Polis şeritleri vardı. Yüksek bir yer bulup onun üstünden atladım ama ben tam zıplayamadan o şeride değdim. Hemen 3 saniyeliğine 5 derecelik şoku yedim ve yerde kıvrandım. Sonra kalkıp kapağı açtım. Bir asma merdiven gördüm. Oradan indim. Aşağıya inince korumalar beni gördü. Koşmaya başladım. Bir yerde durdum. Korumalar beni köşeye sıkıştırdı ve birden maskelerini çıkardılar.
Onlar arkadaşlarımdı. İlerlemeye başladık arkadaşlarımda bir tür kart vardı ama yüksek seviye değil. Sonra bu kartla bir kapıyı açtık karşımızda korumalar vardı. “Bu işi bana bırak” dedi Sarp fısıldayarak ve cebindeki elektro şoku çıkardı ve iki adama elektro şok verdi. Korumalar bayılmıştı.
Odadan bir elektro şok makinesi aldım. Odada kocaman bir harita ve son seviye bir kart vardı. Hemen kartı almaya çalıştık. Ellerimiz üst ütse geldi ve ilk ben aldım. Sonra haritaya baktık. En uzak yerde büyük bir oda vardı oraya gittik. “Girilmez!” yazan kapıyı ardına kadar açmış bulundum. Annem ve babam kırmızı kapsülün içindeydiler. Onlara doğru yürüdüm. “Hızlı ol Güney. Geliyorlar.” dedi Kerem. Ama ben onu dinlemiyordum. Ardından korumalar odaya girip bizi bayılttılar. Gözlerimi açınca hepimizi kırmızı kapsüllere koymuşlardı! Birden kapsül fokurdamaya başladı ardından gözlerim karardı. Gözümü açtım. Bunun bir simülasyon olduğunu unutmuştum. Ayrıca sene 3020 değil 2020’di.