Kadın şiddetlerinin arttığı bu günlerde bir konuya dikkat çekmek istedim. Erkeklerin düşündüğünün tam aksine hayatlarını sürdürmek için kadınların erkeklere ihtiyacı yoktur. Bir yuva kurmaları ve evlenmeleri erkeklere ihtiyaçları olduğu anlamına gelmemelidir.
İhtiyaç derken tabi ki hem kadınları hem erkeklerin bir yuva içerisinde ve hayatta üstlendikleri görevler ve sosyal roller vardır. Görevler ile roller ve bağımlılık ifadeleri birbirinden çok farklıdır. Bu konuda herkesin farkındalık kazanması gerekmektedir. Hiçbir kadın bir toplumda erkekten daha az söz hakkına sahip değildir ve insan hakları bakımında eşittir. Tüm erkeklerin bunu çok iyi anlaması ve kadınlara yani eşlerine, annelerine, kardeşlerine, kızlarına bu şekilde yaklaşması gerekir. Bu duyarlılık din ve toplumsal şartlara göre değişiklik gösterse de bizim ilkemizde bu konu hakkında hassas davranılması ve bu konuda ne gerekiyorsa yapılması gerekmektedir.
Hem kadınlar hem erkekler bulundukları toplumun gerekleri doğrultusunda anne baba olmak gibi belli roller içine doğarlar. Oysaki toplum psikolojisinin çoğunda kadının savunmasız ve erkeğe bağımlı olduğu düşünülürken erkeklerin güçlü olduğu değerlendirilmektedir. Bu anlayışı kırmak için eğitimin önemi ortaya çıkmaktadır. Erkeğin egemen olduğu ve kadının sadece yardımcı olduğu bir anlayışı hiçbir toplum kabul etmemelidir.
Oysaki kadın demek hayat demektir ve her şey içinde kadın olunca güzelleşir. Erkekler bunu anladıkları zaman zaten kadınlara şiddetten vazgeçeceklerdir.