Türk gençleri, eğer biz Çanakkale savaşını bir zaferle bitirememiş olsaydık şu an hiçbirimiz burada olmayacaktık. Peki siz bizim için uğruna canını veren atalarımız için ne yapıyorsunuz, hiç düşündünüz mü? Zamanında o şartlarda koşulsuz şartsız canını veren çocuklar gibi yapabilir miydiniz? Onlar ne yaptı? 1 dakika bile düşünmeden ailesini eşini dostunu bırakıp bu vatan için savaşmaya gittiler. Peki biz ne yapıyoruz? Hiçbir şey.
Sizce de çok acı bir durum değil mi? Elimizde bu kadar imkan, şart varken kılımızı kıpırdatmıyoruz. Sizce onların hakları bize helal mi? Biz eğer şu an bu durumda bu rahatlıkta yaşayabiliyorsak her şey onlar sayesinde değil mi? Onlar, biz iyi ve kaliteli bir yaşam sürebilelim diye savaştılar .Biz de onların istediğini yapacağız, yetişeceğiz, bilinçleneceğiz, tarihimizi okuyacağız. Okuyacağız ki ülkemizi güzel yerlere getirelim. Yobaz insanların elinden ülkemizi kurtaralım.
Ve elbette o hainler istediğini yapmayacağız. Unutmayacağız unutturmayacağız. Bizim her daim aklımızda olmalılar. Onları düşünerek adım atmalıyız. Sadece 18 Mart’ta aklımıza gelmemeliler.
Türk halkı olarak onların bizden istediklerini yapmalıyız. Ama biz ne yapıyoruz? Sadece 18 Mart’ta dua etmekle yetiniyoruz,normal yaşantımıza geri dönüyoruz.Tabii ben size her daim orada ölen askerlerimize dua edelim demiyorum ama sadece 18 Mart’ta aklımıza gelmesinler. Çünkü onlar, o gün o şartlarda ne ailesini düşündü ne de kendi canını. Bütün o emekler bizim içindi, vatanımız içindi.
Orada hasta annesini bir bakkala bırakıp gelen asker de vardı. Siz hiç o askerin durumunu düşündünüz mü? Kim bilir savaş zamanında nasıl mektuplar yazdı.O mektuplar acaba gidebildi mi? Hep asker yönünden bakmayalım.Ya o anne ister miydi biricik oğlunun savaşa gitmesini? Elbette çok gurur duydu ama kim ister ki oğlundan ayrı kalmayı? O süreç boyunca acaba kaç gece kabusla uyandı? Her dakika oğlundan haber bekledi. Öleceğini bildiği halde vatanı için yolladı. Onlar bu fedakarlığı yapıyorsa biz de bu şanlı zaferi unutmamalı, unutturmamalıyız
Ve sizden tek bir isteğim var. Bir kez bile olsa bizim için canını vermiş atalarımızın yanına Çanakkale’ye gidip onlar için fatiha okuyunuz, hakkınızı helal ediniz.
Bu ülke için o kadar şey yaptıktan sonra onları unutmak sizce hiç hoş olur mu? Size soruyorum erkekler, şu an size : Ülkede savaş var gelir misin?” diye sorsalar gider misiniz? Şu an okurken evet dersiniz tabii ama ben çoğunuzun gönüllü olacağını sanmıyorum. Ya kızlar size sorsalar: ”Yardıma gelir misiniz?” diye .Hiç sanmıyorum, gitmeyiz. İşte bu sebepten elimizdeki hazinenin kıymetini bilelim. Okumalıyız, unutmamalıyız, unutturmamalıyız.