Fatih Sultan Mehmed; iyilik, onur, disiplin ve mükemmelliği tek bedende yaşattığı için, Osmanlı İmparatorluğu tarihinde parlayan bir yıldız gibiydi.
Şehzade Mehmed, 1432 yılında, 29 Martı 30 Marta bağlayan pazar günü, seher vakti Edirne’de Cihannüma Sarayında dünayaya gelmişti. Annesi, Candaroğulları soyundan, (Kastamonu-Sinop beyi) İsfendiyaroğlu İbrahim Bey’in kızı, Hatice Halime Hüma Hatun’du. Oğlu Şehzade Mehmed’in son saltanatını görmeden, 1449 yılında vefat etmiş ve Muradiye Camii’nin doğusunda bulunan, Hatuniye Türbesi’ne defnedilmişti.
Şehzade doğduktan sonra bakımını, Daya Hatun adlı bir dadı yapmıştı. Daya Hatun, çocuk yaştaki yetiştiricisi olmuştu.
Ayrıca, Fatih’in saygısından ”Validem” diye hitap ettiği, Sırp Kralı George Brankoviç’in kızı olan Mara Hatun ise,II.Murad’ın bir başka eşiydi. Şehzade II.Mehmed’in hoşgörülü olma ve diğer dinlere hoşgörülü yaklaşma gibi özelliklerde olması üzerinde etkili olmuştur. Şehzade Mehmed, Sultan Murad’ın 4.oğluydu. 2.Murad, diğer çocuklarında olduğu gibi, bu oğlunun da küçük yaştan itibaren eğitimine ve yetişmesine önem vermişti. Devrin en mümtaz ve tanınmış alimlerden, ilim almasını sağlamıştı. Fatih’in ilk hocası, Molla Yegan’dı. Ayrıca meşhur din ve fen alimi Akşemseddin de, küçüklüğünden itibaren bizzat şehzade ile ilgilenmişti.
Şehzade Mehmed, doğuştan liderlik ve büyük adam olma özelliklerine sahipti. 14 yaşında ilk tahta çıktığında da 21 yaşında İstanbul’u fethettiğinde de, bu özelliklerin dışa yansıdığı bir Fatih portresi çizmekteydi.
Şehzade Mehmed, 12 yaşında, devlet idaresini öğrenmek ve tecrübe kazanmak amacıyla, ikinci lalasıyla (akıl hocası ile) ile, Edirne’den Manisa’ya vali olarak gönderilmişti. II. Murad eski Türk devlet geleneğine göre, oğlunu küçük yaşlardan başlayarak, idari işlere alıştırmayı hedeflemişti. Manisa o dönemde sarayın arka bahçesiydi. Şehzade Mehmed, sağlam bir dini eğitim yanında, yönetim ve siyasi eğitimi de alarak yetişmişti. Şehzade Mehmed, bu dönemde ağabeyleri vefat edince, tahtın tek varisi konumu haline gelmişti. Bunun üzerine II. Murad, 1444 baharında, şehzadeyi yanına getirtmiştir. Komşu devletlerde (Sırp ve Macar) barış antlaşmaları yapmış batı sınırların güvenliğini sağlamıştır. Bu antlaşmalarla devleti emniyete aldığını düşünmüştü. Ardından Bursa’ya çekilen Sultan, yerine şehzadesi Mehmed’i tahta çıkarmıştı. Lakin küçük yaşta bir çocuğu, tahta içte ve dışta bir takım sıkıntılara yol açmıştı.
Kaynaklar:
zaferbilgi.com
vikipedia.com