Televizyonun karşısına oturmuş heyecanla izliyordum. Gerici fon müziğinin ardından aniden ekrana gelen yaratıkla yerimden sıçradım. Korku filmi izlemeyi gerçekten çok seviyordum. Filmi izlerken her an karşına bir şey çıkabilecek olmasının verdiği heyecana, müziklere, karakterlere ve korktuğunda kalbin o hızla atışına bayılıyordum. Ama bir sorun vardı. Filmi izlemeye öyle dalmıştım ki saatin ne kadar geç olduğunu farkına varmamıştım. Gerici müzik git gide hızlanıyordu. Bu da karşıma korkunç bir şey çıkacağı anlamına geliyordu. Kendimi önümde beliricek olan şeye hazırlamıştım. Kalbim hızla atıyordu.
Tam o sırada telefonumun çalmasıyla sıçrayıp oturduğum koltuktan yere düşüverdim. Tam da sırasıydı. Kim arıyor olabilirdi ki. Telefon ekranında “Annem” yazısını görünce oldğum yerde kalakaldım. Saat kaç olmuştu ki arıyordu? Panikle kumandaya uzanıp filmi durdurdum. Telefonu elime aldım ve saatin neredeyse 7 olduğunu farkettim. Telefonu stresli bir şekilde açıp kulağıma götürdüm. “Kızım. Nasılsın? ne yapıyorsun?” Yutkundum. “İyiyim anneciğim. Sen ne yapıyorsun?” Ayağa kalkıp etrafta yürümeye başladım. “İyiyim canım. Ben yaklaşık yirmi dakikaya evdeyim. Baban biraz gecikecek. Yaptın mı ödevlerini?” ne diyeceğimi bilemedim. Hayır dersem çok kızacağına adım gibi emindim. Hele nedenini de söylesem kesin ceza alırdım. Yalan söylemeyi hiç beceremediğim için sesimin titremesinden anlamamasını umarak cevap verdim. “Evet.” Sanki telefondan görebiliyormuş gibi başımı salladım. “Hepsini bitirdin mi? Aferin akıllı kızım. O zaman yemekte görüşürüz canım. Öptüm.” Ve telefon kapandı. Kendimi çok suçlu hissediyordum. Bir koşu odama gidip ödevlerimin başına oturdum.
Elimden geldiğince hızlı bir şekilde yapmaya çalıştım. Ama daha ödevlerin yarısına gelmiştim ki kapıya takılan anahtarın sesini duydum. Kapı kilidi çevrildi ve kapı açıldı. panikle bütün eşyalarımı ve yarısı bitmiş ödevimi çantama tıkıp telefonumda geziniyor gibi yaptım. Annem bana sarıldıktan sonra üstünü değiştirdi ve mutfağa geçti. Yemeği ısıtıyordu. O sırada arkamdaki aynada bir karaltı gördüm. Arkamı dönüp baktığımda karaltı orada değildi. Biraz korkmuş bir şekilde mutfağa doğru ilerledim. Koridordan ilerlediğim sırada takip ediliyormuşum gibi hissediyordum. Adımlarımı hızlandırıp mutfağa vardım. Masanın başına oturduk ve yemeğe başladık.
Yemeğimi hızla bitirdim ve odama gittim. Ödevlerimi hemen bitirmem gerekiyordu. Annem mutfakta bulaşıkları yıkarken hızlıca ödevlerimi bitirdim. Çok yanlışım çıkacağını biliyordum çünkü aceleyle yapmıştım. Fakat annem bunu bilmemeliydi. Tam aceleyle bitirilmiş ödevimi çantama koyuyordum ki sağımda birinin dikildiğini farkettim. Başımı yavaşça çevirip baktığımda kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Orada kimse yoktu. Ellerim titreyerek çantamı kapattım ve telefonumu alıp yatağıma girdim. Yaşananları unutmak için sosyal medyada gezinmeye başladım. Gözümün kenarında aynadan bana bakan bir yüz görebiliyordum. Kalp atışlarımı kulağımda hissediyordum. İzlediğim korku filimlerinden birinin içinde gibi hissediyordum. Ama bu nasıl olabilirdi? Titriyordum. Yorganımı kafama kadar çekip gözlerimi sımsıkı kapattım. Uyumayı diledim. Belki yarın olduğunda her şey geçerdi. Ama kalp atışlarımın sesi uyumama engel oluyordu. O kadar yüksek sesle atıyordu ki aynadan beni izleyen şey her ne ise onun da duymasından çok korkuyordum. Nefes alış verişim de aynı şekildeydi. Öfkeli bir ejderha gibi ses çıkaran nefeslerimi kontrol altına almak için ellerimi ağzıma götürdüm ve sıkıca bastırdım. Yaşananlar bir an önce bitsin istiyordum. Bana doğru gelen ayak seslerini duyunca daha fazla dayanamadım. Yüksek sesli bir çığlıkla olduğum yerde hızla d,oğruldum.
Oturma odasında olduğumu görünce çok şaşırdım. Beynim algılamakta zorlanıyordu. Televizyonda hala oynamakta olan korku filmini görünce her şey anlam kazandı. Her şey bir rüyaydı. Yoksa kabus mu demeli? Meğer zihnim bana bir oyun oynuyormuş. Telefonuma uzandım ve saatin henüz 5’i 20 geçtiğini farkettim. Ödevlerimi bitirmek üzere televizyonu kapatıp odama geçtim. Gördüğüm kabus ödevlerimi yapmam için rahatsız edici bir hatırlatma olmalıydı. Bir daha ödevlerimden önce korku filmi izlememeye karar verdim.